SLIEDRECHT – Bewoners van de Havikstraat zijn een petitie begonnen tegen de bouw van rouwcentrum Orchis Uitvaartzorg aan de Valkweg. Ze eisen dat de gemeente Sliedrecht de omgevingsvergunning geheel intrekt. Het is het eerste protest, nadat eerder ruim veertig bezwaren tegen het plan waren ingediend en afgewezen.
Hier moet het rouwcentrum komen. (© Archieffoto RPAS Peter Donk / Sliedrecht24)
In de petitie staat dat ze geen schoolplein willen waar geen kinderen mogen spelen, dansen, zingen en geen buitenactiviteiten worden gehouden kunnen omdat er een dienst bezig is, geen dagelijkse confrontatie met de dood, geen inkijk en aanzicht op een rouwcentrum, geen verkeersdrukte i.v.m. rouwstoet / condoleance, geen parkeerplaatsentekort door bezoekers, geen speeltuin met inkijk in rouwcentrum en geen negatieve sfeer in de buurt. Verder willen de bewoners dat hun kinderen kind kunnen zijn en onbezorgd buiten moeten kunnen spelen. Ze willen ook dat hun kinderen veilig en onbezorgd naar school kunnen gaan en kunnen genieten van hun huis en buitenruimten zonder de confrontatie met de dood. De bewoners zeggen te streven naar een positieve, vrolijke, veilige en onbezorgde omgeving voor zichzelf en voor de kinderen.
Tere kinderzieltjes worden gemaakt door enorm softe mammies en pappies, maar ik begrijp wel dat aan en afvoer van kisten geen fijn gezicht is voor omwonenden.
Jammer dat er weer niet naar de burger wordt geluisterd!
Wat zullen de omwonenden en de (school)kinderen nu in de praktijk wel of niet (kunnen) zien?
Is daar een concreet antwoord op?
Wil het bedrijf nog op een enige wijze meewerken aan het beperken van de al dan niet vermeende
overlast voor de omgeving?
Zijn onze (klein)kinderen nu “teerder besnaard”, gevoeliger, dan 60, 70 jaar geleden
toen de dood in het dorpsleven en het persoonlijke leven veel dichterbij stond en zichtbaar was?
(Opoe, papa, mama stonden opgebaard in de woonkamer.)
Terwijl de kinderen van nu alleen via allerlei spelletjes vrijwillig geconfronteerd worden
met geweld en dood. Niet alleen via internet, maar ook vai de TV.
Ik woon er zelf niet, maar begrijp de bezwaren wel.
Ik ben wees en verloor in 2006 mijn vader en in 2015 mijn moeder.
Zou mij opgelaten voelen als ik bij de kist zat en kinderen mij en de overledene zagen.